E42
GALHAUSEN

JULI 2023 | Ze hebben daar veel zien veranderen, op adres Schleidchen in Galhausen. Het begon in de late jaren 1970. Er werd toen een brede strook afgegraven die het staartstuk van de Belgische E42 richting Duitsland zou realiseren. Niet dat het zondags servies in de woonkamer davert sindsdien: de snelweg ligt anders dan de foto doet vermoeden enkele weilanden ver en is niet druk bereden. Wellicht omdat de Duitsers het niet de moeite vinden om een deftig vervolg aan te leggen; even voorbij het Duitse Winterspelt wordt de trotse autobaan gefnuikt tot een weg met Tempolimit 90.

Bij vele Eifeler thuis vergezellen ze nog altijd de portretten van Omi und Opi: foto's van mama, die ene keer niet met een verliefde blik naar de kinderwagen, wel naar asfaltsilo's op de achtergrond. Of de kinderen, in hurkzit poserend voor bulldozers die vanuit Verviers waren opgerukt. Hun toekomst zou zich met 120 kilometer per uur over deze betonnen boulevard naar Malmedy en Luik bewegen. De lokale bevolking sloot de komst van de Autobahn in het hart.

Voltooid in 1995, is de E42 een van de recentste Belgische autosnelwegen en een plezier voor wie graag met auto of moto rijdt. In flauwe bochten gunt hij je vaak een blik op een verre viaduct waar je vele minuten later overheen mag. Hij neemt je bij de kraag over Belgiës hoogste toppen, om je vervolgens freewheelend los te laten in kilometerslange afdalingen nabij Franstalig Malmedy, tegen heug en meug nog Pruisisch in de poriën van zijn oude gebouwen.

De lokale bevolking sloot de komst van de Autobahn in het hart. Hun toekomst zou zich met 120 kilometer per uur over deze betonnen boulevard naar Malmedy en Luik bewegen.

Signalisatie zwijgt Galhausen dood. Toch deelt de plaats in het snelwegleven van alledag: elk jaar opnieuw merken ze er de nieuwe, geafficheerde acties van het Waalse wegenagentschap op. Lui, c'est Dimi … Dimi trie. Het is niet de eerste zin uit een cursus Frans voor anderstalige nieuwkomers, Dimi is het gezicht van de huidige campagne die snelweggebruikers met een woordgrapje uitnodigt om afval zorgvuldig te scheiden. Dimi mag zich dus niet als Dimitri voorstellen, want dan is er geen grap meer.

In Namen gunden ze Dimi een Duitstalig sorteervriendinnetje: Das ist Lola … Lola trennt, knipogend naar de Duitse thriller Lola rennt van regisseur Tom Tykwer. Als verplichte kost in de middelbare scholen in Eupen en Sankt-Vith houd ik in het midden of de woordspeling veel sympathie van lokale E42-gebruikers geniet. De truckers uit het Oostblok kunnen er minder mee, vermoed ik.

Hier treffen drie werelden elkaar: Galhausens tijdloze anonimiteit contrasteert mooi met de vluchtigheid van de autosnelweg. Om de foto te maken, vat ik post naast de planeet Uranus: naast verbazing roept het schaalmodel ook oneindigheid op.

Er vertraagt een auto achter me. Uit een openschuivend zijraam vraagt een norse mannenstem of de geparkeerde auto verderop toevallig de mijne is. Volgens zijn interpretatie van de wegcode parkeerde ik hem verkeerdelijk op een autobaan. In onze 3 minuten korte kennismaking kan ik niet achterhalen of hij me oprecht waarschuwt voor een mogelijk gevaarlijke situatie op deze kleine wegel of mijn aanwezigheid hem gewoon verveelt. Even later zie ik hem mistroostig boodschappen uitladen en voel ik compassie: wie in anonimiteit leeft, lijkt wel eens van een verre planeet te komen.