SANKT-GEORG-PFARRKIRCHE SCHÖNBERG
AUGUSTUS 2022 | De Eifel, dat zijn glooiende heuvels, in schaduwrijke valleien verborgen dorpen en witgekalkte kerkjes, zo wil het cliché.
Beschermd als monument, zijn vele 16de-eeuwse gotische kerkjes en kapellen inderdaad nog pront in menig dorpsbeeld aanwezig. Het is het soort gebedshuis dat een kind tekent: een spits torentje en een aanbouw met kleine ramen onder een zadeldak. De Malmedyer architect Henri Cunibert tekende in de jaren 1920 en 1930 neoromaanse kerken die niet méér kunnen verschillen van de lieflijke kindervoorstellingen: in Medell lijkt de OLV Onbevlekt-Ontvangenkerk met haar uivormige toren uit een Beiers dorp geplukt te zijn, de Sint-Stefanuskerk in Bütgenbach is dermate majestueus, dat ze als kathedraal niet zou misstaan in een stad. Kerkgebouwen moesten de morele macht van Rome op de lokale kaart zetten: dat blijkt moeiteloos.
Vanaf de jaren 1950 staat de Romeinse curie meer licht en lucht toe, wat zich onder meer dankbaar toont in de parochiekerk van Schönberg. Zoals alle dorpen in de regio, had het Ardennenoffensief ook Schönberg en zijn Pruisisch parochiekerkje van de kaart geveegd. Meer dan wierook, ruik je hier nog het jaar van inwijding: 1962. Het lijnenspel van het interieur is zo strak als het dashboard van een haaienvin-Mercedes uit dat jaar. De modernistische glasramen breken het daglicht in de gouden gloed van die Wonderjaren.
Al vindt er in het dorp elk jaar op 15 augustus een door oud en jong massaal bijgewoonde processie plaats, het aantal zondagse kerkgangers neemt ook hier af. Door het gebrek aan confraters pendelt de pastoor noodgedwongen tussen de altaren van meerdere dorpen. Toch blijft God vlot benaderbaar: in tegenstelling tot Vlaamse heiligdommen, zijn de kerkdeuren en -poorten overdag open. Een eventuele, antieke alarminstallatie vormt hooguit een sympathieke afschrikking, geregeld wijst een pijl op de aanwezigheid van een lichtschakelaar die je desgewenst kunt gebruiken om een blik te werpen op vaak oude welfsels en middeleeuwse kerkschatten.
De moslimgemeenschap in de streek belijdt haar geloof noodgedwongen in verre centra in Verviers en Eupen. Het toenemend aantal autochtonen die het boeddhisme vinden, hoeven niet zo lang te rijden naar de drie bezinningscentra tussen Raeren en Nidrum.
Men keert de gebedshuizen van weleer dan wel de rug toe, zoals vanouds zoeken velen naar iets hogers en vinden dat vandaag - zoals hier - nauwelijks 100 meter straatafwaarts.
Waldbaden in Sankt-Vith is een oosters geïnspireerde holistische conceptstore, zoals het ook hier vandaag graag genoemd wordt. De jonge bezieler Philippe Thomas schrijft op zijn webpagina dat hij iedereen die ervoor open staat middels coaching, meditatie en een eerlijk-veganistisch aanbod in webshop en keuken spiritueel wil verrijken. Ik zag eerder interviews met de jongeman van 30; de afwezigheid van kunstmatige zweverigheid zorgt ervoor dat ik hem geloof. Er wandelen enkele mensen met opgerolde yogamatten onder de arm bij Philippe naar binnen. Zijn Waldbaden bevindt zich in de Bahnhofstraße, die naar de Sankt-Vituskirche klimt. De verlaten reus die zijn schaduw werpt op de kleurrijk gerenoveerde burgerwoning waar de ramen openzwaaien: beide werelden kunnen niet vérder van elkaar verwijderd zijn.
Men keert de gebedshuizen van weleer dan wel de rug toe, zoals vanouds zoeken velen naar iets hogers en vinden dat vandaag – zoals hier – nauwelijks 100 meter straatafwaarts.